Od poziomu wiedzy w zakresie sprawowania bezpiecznej opieki w trakcie realizacji formy edukacyjnej w zajęciach lekcyjnych szkolnych i pozaszkolnych oraz w zajęciach pozalekcyjnych szkolnych i pozaszkolnych, zależy bezpieczeństwo dzieci biorących udział w zajęciach. Staranne i sumienne wykonywanie obowiązków, dokładnie przemyślanych, ma na celu zapobieganie powstawaniu sytuacji narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia uczniów. Za stworzenie warunków bezpieczeństwa w placówce odpowiedzialny jest dyrektor. Zakres odpowiedzialności określają takie dokumenty, jak: ustawa o systemie oświaty, ustawa Karta Nauczyciela, rozporządzenie o bezpieczeństwie zajęć, rozporządzenie o rekreacji ruchowej i rozporządzenie o turystyce szkolnej. Pojęcie bezpieczeństwa w placówce w wyżej wymienionych aktach prawnych, nie odnosi się  tylko do pojęcia bhp, ale oznacza szerszy zasięg działań, przede wszystkim działań profilaktycznych, zapobiegających na etapie tworzenia dokumentów organizacyjnych placówki. Są to: statut szkoły i dokumenty około-statutowe w postaci regulaminów, instrukcji i zarządzeń. Dyrektor, jako jedyna osoba reprezentująca szkołę na zewnątrz, ma obowiązek posiłkować się, dla wsparcia swoich działań w zakresie bezpieczeństwa życia i zdrowia dzieci i nauczycieli, aktami prawnymi pozaszkolnymi. Polega to na uwzględnianiu zapisów w nich zawartych, mających na celu ochronę życia i zdrowia uczniów i nauczycieli, znajdujących się zarówno w obiektach i na terenie placówki, jak i w trakcie realizacji form pozaszkolnych, poza terenem i poza obiektami szkolnymi. Aby podołać nałożonym obowiązkom wynikających z wyżej cytowanych aktów prawnych, dyrektor zatrudnia kadrę dydaktyczno – pedagogiczną, z odpowiednimi kwalifikacjami i nadaje im odpowiednie kompetencje w zakresie realizowania misji szkoły i jej zadań. Każdy nauczyciel, zatrudniony w danej placówce, ma obowiązek zapewnienia, pozostawionym jego opiece dzieciom i młodzieży, bezpieczeństwa, chroniąc je przed zagrożeniami, tak, aby nie dopuścić do narażenia na utratę zdrowia lub życia uczniów.

Aby uświadomić stopień odpowiedzialności nauczycieli, należy stwierdzić, że nie musi nastąpić zaistnienie faktu utraty zdrowia lub życia wskutek niewłaściwych działań lub niewłaściwie prowadzonej opieki w czasie realizacji formy pedagogicznej, aby ponosić odpowiedzialność i zostać skazanym, zgodnie z kodeksem karnym. Przestępstwa te należą do tzw. przestępstw formalnych. Z reguły naruszenie art. 160 powstaje w związku z art. 210 lub w związku z art. 211 kodeksu karnego.

Art. 160 kodeksu karnego przewiduje odpowiedzialność karną opiekuna, który świadomie naraża osobę powierzoną opiece, na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo znacznego uszczerbku na zdrowiu.

Opiekun chce, lub godzi się na to, że swoim działaniem lub zaniechaniem doprowadza do sytuacji, w której osobie powierzonej jego opiece, grozi bezpośrednie niebezpieczeństwo. Przykładowo, prowadzenie zajęć lekcyjnych lub pozalekcyjnych w zakresie wychowania fizycznego, w pomieszczeniu, obiektach nieprzystosowanych i nie zatwierdzonych planami budowlanymi oraz nie zweryfikowanych, tym samym nie dopuszczonych do użytkownika (korytarz szkolny, holl, itp.). Można powiedzieć, że czyn z art., 160 kodeksu karnego, występuje wtedy, kiedy sprawca doprowadza do sytuacji utraty życia lub rozstroju zdrowia podopiecznego. Przykładem może być eksperyment z gazami, gdy jest przeprowadzany na lekcji chemii, w pomieszczeniu odpowiednio nieprzystosowanym.

Nauczyciel opiekun jest zobowiązany do starannego sprawdzenia pomieszczeń, sprzętów,przyrządów, przyborów, przed rozpoczęciem zajęć. A tym samym wyeliminowania przesłanek do powstania zagrożenia.

Metodyka prowadzenia zajęć dydaktyczno - wychowawczych powinna być zgodna z zatwierdzonym programem nauczania. Program nauczania nie powinien wykraczać poza ministerialne podstawy programowe na danym etapie edukacji i poziomie nauczania. Nauczyciel - opiekun, któremu powierzono grupę dzieci do 15 roku życia jest osobą, na którą nałożono obowiązek troszczenia się o małoletniego. Natomiast obowiązek szczególnej troski nałożony jest na osoby, którym powierzono pod opiekę małoletnich do 13 roku życia. W znaczeniu prawnym oznacza to pełną odpowiedzialność opiekuna za każdy niedozwolony czyn małoletniego.

Ustawodawca kodeksu karnego, jak również zapisy ustawy o systemie oświaty i ustawy Karta Nauczyciela, ustanawiają ochronę dobra powierzonych dzieci i młodzieży do lat 18, w tym szczególnie podkreśla się obowiązek sprawowania ciągłej opieki nad małoletnimi do lat 15. Za czyn niedozwolony, który wyczerpuje znamiona art. 210 kodeksu karnego, uznaje się porzucenie (lub pozostawienie) osoby małoletniej, choćby na chwilę, bez opieki. Rozróżnić można działalność sprawcy umyślną lub nieumyślną. Działalność umyślna, to świadome działanie (mimo ciągłego obowiązku opieki), niesprawowanie opieki lub porzucenie podopiecznego w stosunku, do którego nauczyciel opiekun jest obowiązany sprawować bezpieczny nadzór. Dla zaistnienia tego przestępstwa nie jest konieczne, aby zaistniał stan niebezpieczeństwa utraty zdrowia lub życia przez porzuconego.

W sensie prawnym oznacza to pozostawienie dzieci bez opieki i nadzoru , porzucenie to nosi znamiona naruszenia prawa karnego. W świetle zapisów w ustawie o systemie oświaty, a szczególnie w artykułach: 33, 34 i 39, w powiązaniu z art. 218 kodeksu karnego, dyrektor placówki ma szczególny obowiązek zadbania, aby realizowane przez nauczyciela formy edukacyjne, odbywały się w warunkach pełnego bezpieczeństwa, zarówno dla samego nauczyciela, jak i dla dzieci biorących w nich udział.

Szczególnie na uwagę zasługują zapisy w ustawie systemie oświaty i Karta Nauczyciela w art. 12 i 63. Nauczyciel, z racji pełnienia obowiązków służbowych, korzysta z prawa do ochrony, takiej samej, jak funkcjonariusz publiczny. Ale treść zapisów art. 12 i 63 nakłada dosyć szczegółowe obowiązki zachowania i postępowania przez osoby pełniące funkcje publiczne.

W obecnej sytuacji realizacja zadań służbowych przez nauczyciela, jako osoby sprawującej państwowe funkcje publiczne, jest obwarowana pewnymi nakazami. Należy szczególną uwagę zwrócić na takie formy, jak: uprawnienia, pełnienie obowiązków, podjęcie działań lub ich zaniechanie.

Ponadto, należy zawsze dążyć do klarownych i czystych, zgodnych z przepisami, sytuacji rozliczania swoich obowiązków z powierzonych zadań. Sankcje karne oraz katalog niedozwolonych czynów zawierają art. 228 i 231 kodeksu karnego. Bardzo ostrożnie należy planować i rozliczać wszelkiego rodzaju wycieczki i wyjazdy, ze szczególnym uwzględnieniem wyliczeń kosztów opiekunów - wychowawców lub osób pełniących funkcje wolontariuszy.

Należy podkreślić, że nowelizacja zapisów ustawowych wniosła pewien standard bezpieczeństwa prawnego dla osób pełniących funkcje publiczne, ale też nałożyła standard wymagań wobec tych osób. Przykładowo, naruszenie norm może być potraktowane wtedy, jeżeli jest zaniechanie wykonania pewnych obowiązków lub ich opieszałe wykonywanie albo niezgodne z regulaminem, dopuszczanie się uchybień regulaminowych, itp. Oprócz odpowiedzialności dyscyplinarnej, czyny te są zagrożone odpowiedzialnością karną i cywilną.

Niewiedza i nieznajomość przepisów nie może być przyczyną niestarannego wykonywania zadań lub zaniechania działań. Zatem nauczyciel - opiekun - wychowawca jest zobowiązany do podnoszenia swoich umiejętności, kwalifikacji oraz wiedzy w zakresie znajomości obowiązujących przepisów prawa w sferze wykonywanych zadań opiekuna -wychowawcy - nauczyciela jako funkcjonariusza publicznego.

Opracowanie: Leszek Zieliński , Stanisława Zielińska