MINISIATKÓWKA
"W zabawowej formie ćwiczeń nauczanie i doskonalenie ruchu odbywa się przy mniejszym lub większym akcentowaniu współzawodnictwa indywidualnego albo zespołowego. Cała uwaga ćwiczącego skoncentrowana jest na wykonywaniu poszczególnych ruchów możliwie jak najszybciej, a równocześnie najskuteczniej. Stan emocjonalny ćwiczącego jest przy tym podobny do stanu emocjonalnego w czasie gry właściwej" (Kłyszejko 1977).
Gra w piłkę siatkową jest jedną z najpopularniejszych gier rekreacyjnych i sportowych. Pomimo niezaprzeczalnych walorów atrakcyjności nie znajduje ona należnego miejsca w szkole. Jej specyfika sprawia nauczycielom wychowania fizycznego wiele trudności. Trudności te wynikają głównie z rygorów narzuconych przez technikę i przepisy gry, które to nie dopuszczają do chwytania piłki lub upuszczania jej na parkiet. Rozwijany obecnie szeroki program działania pod hasłem „Sport dla wszystkich” obejmuje coraz liczniejszą rzeszę dzieci i młodzieży szkolnej. Minisiatkówka ze względu na swoje rekreacyjne, zdrowotno-higieniczne walory, może w tym programie spełniać ważną rolę.
- wszechstronne oddziaływanie na cały aparat ruchowy,
- możliwość dozowania wysiłku w grze,
- małe wymiary boiska i prosty, nieskomplikowany sprzęt,
- szeroki zakres możliwości dostosowywania reguł gry do aktualnych umiejętności grających możemy dowolnie regulować wysokość siatki, ustalać ilość graczy, zmieniać wymiary boiska, przyjmować różne sposoby liczenia punktów, drużyny mogą być koedukacyjne, a nawet jak to się już czasami spotyka, dzieci wraz z rodzicami stanowić mogą jeden zespół i rywalizować z podobnymi zespołami swoich koleżanek
i kolegów
- wprowadzanie ćwiczeń techniki od początku zajęć,
- zastosowanie ćwiczeń umożliwiających zespołową rywalizację w całej jednostce lekcyjnej,
- ograniczenie do minimum ćwiczeń w pozycjach statycznych oraz ćwiczeń bez piłek,
- zatarcie wyraźnych różnic pomiędzy poszczególnymi częściami jednostki lekcyjnej
Celem niniejszego doniesienia jest ukazanie przykładowego zestawu zabaw i gier, które mogą być pomocne przy przeprowadzeniu zajęć wychowania fizycznego opartych na elementach technicznych z minisiatkówki. Propozycja ta nie jest propozycją zamkniętą, a jedynie elementem inspirującym do poszukiwania innych, podobnych rozwiązań.
1. Gra "Kto szybciej przerzuci"
Na boisku do siatkówki ustawiamy dwie drużyny z równą ilością zawodników, którzy przerzucają piłki ponad siatką na stronę przeciwnika. Każda osoba ma piłkę. Na sygnał następuje rozpoczęcie gry i jej zakończenie. Podczas gry dozwolony jest upadek piłki i jej kontakt ze ścianą. Punkt uzyskuje drużyna, która na swojej połowie boiska, posiadać będzie mniej piłek po zakończeniu gry. Gra toczy się do uzyskania 3 pkt. przez jedną drużynę.
Uwagi: Określamy sposób przerzucania piłek i rodzaj ćwiczenia (postawy), które trzeba będzie przyjąć na gwizdek kończący grę. Stosujemy zamiennie różne rodzaje przerzutów.
2. Gra "Kto szybciej poda"
Na boisku do siatkówki drużyny (6 osób na jednej połowie boiska) przerzucają piłkę nad siatką na stronę przeciwnika, wykonując uprzednio dwa podania. Każda drużyna ma 1 piłkę. Błędem jest upadek piłki w boisku, wyrzucenie jej na aut oraz posiadanie dwóch piłek przez jedną drużynę. Gra toczy się do momentu uzyskania przez jedną drużynę 10 punktów.
Uwagi: Określamy sposób podania piłki i przerzucenia na stronę przeciwnika.
3. Gra "Kto dłużej bez błędu"
Na boisku do siatkówki ustawiamy dwie drużyny o równej liczbie zawodników. Na sygnał prowadzącego zawodnicy w określony sposób podają piłkę do przeciwnych drużyn nad siatką, sami natomiast przemieszczają się na tył rzędu drużyny stojącej z boku po tej samej stronie siatki (ryc.1). Wygrywa drużyna, której dłużej uda się utrzymać grę bez upadku piłki, chwytu piłki czy zmiany sposobu podania. Gra toczy się do zdobycia przez drużynę 5 punktów.
Uwagi: Określamy sposób podania piłki. Podczas przemieszczania się zawodnika z zespołu do zespołu można wprowadzić dodatkowe ćwiczenie.
4. Gra "Piłka nad siatką"
Na boisku do siatkówki ustawiamy dwie drużyny o równej liczbie zawodników (minimum w jednej drużynie powinno znajdować się 6 graczy), w rzędach po obu stronach siatki. Każda drużyna posiada 1 piłkę. Na sygnał prowadzącego zawodnicy obu drużyn przebijają piłkę nad siatką do drużyny stojącej naprzeciwko, a następnie wycofują się na koniec swojego rzędu (ryc.2). Wygrywa drużyna, która szybciej ukończy ćwiczenie tzn., której zawodnicy znajdą się na miej¬scach, które zajmowali przed rozpoczęciem gry. Gra toczy się do momentu zdobycia przez jedną z drużyn 3 pkt.
Uwagi: Określamy sposób podania piłki, sposób przemieszczenia się. Podczas przemieszczania się wprowadzamy dodatkowe ćwiczenie do wykonania.
5. Gra "Piłka nad siatką" I
Odmiana gry nr 4. Różnica dotyczy kierunku przemieszczenia się zawodnika po przebiciu piłki za siatkę. Po wykonaniu tej czynności ćwiczący przebiega pod siatką na koniec rzędu drużyny stojącej naprzeciwko (porusza się za piłką) (ryc.3). Wygrywa drużyna, która szybciej wykonała ćwiczenie. Gra toczy się do uzyskania przez jedną z drużyn 3 pkt.
Uwagi: Określamy sposób podania piłki, sposób przemieszczania się. Wskazane jest wprowadzenie dodatkowego ćwiczenia, które należy wykonać pod siatką podczas przemieszczania się (siad prosty, leżenie, wyskok do bloku).
6. Gra "Piłka nad siatką" II
Odmiana gry nr 4. Różnica dotyczy kierunku przemieszczania się zawodnika po przebiciu piłki za siatkę. Po wykonaniu tej czynności ćwiczący przebiega pod siatką na koniec rzędu drużyny stojącej po przekątnej (ryc.4). Wygrywa ten zespół, który szybciej wykona ćwiczenie.
Uwagi: Określamy sposób przemieszczania się, modyfikujemy w razie konieczności sposób podania piłki (jedno odbicie nad głową). Gra toczy się do 3 pkt.
7. Gra "Nad siatką po przekątnej"
Na boisku do siatkówki ustawiamy dwie drużyny o równej liczbie zawodników. Każda drużyna ma jedną piłkę. Na sygnał prowadzącego pierwsi zawodnicy z drużyn stojący po jednej stronie siatki podają piłkę po przekątnej nad siatką do zawodnika swojej drużyny, przechodząc na koniec rzędu drużyny stojącej za siatką po przekątnej (ryc.5). Wyścig kończy się w momencie, kiedy zawodnicy wrócą na miejsca, które zajmowali przed rozpoczęciem gry. Wygrywa zespół, który pierwszy wykona ćwiczenie. Wyścig powtarzamy do uzyskania przez drużynę 3 pkt.
Uwagi: Określamy sposób przebicia piłki i przemieszczenia się. Określamy odległość między drużynami.
8. Gra "Piłka do środkowego"
Na boisku do siatkówki ustawiamy dwie drużyny o równej liczbie zawodników. Każda drużyna posiada 1 piłkę. Zawodnicy jednej drużyny ustawieni są po obu stronach siatki w rzędzie, jedna osoba z rzędu stoi przy siatce. Wyścig polega na jak najszybszym wykonaniu następującego ćwiczenia: Zawodnik (A) - pierwszy z rzędu podaje piłkę do zawodnika (B) stojącego przy siatce, ten z kolei podaje /wystawia/ piłkę do przebicia zawodnikowi (A). Zawodnik A przebija piłkę za siatkę. Z drugiej strony siatki wykonujemy to samo ćwiczenie. Po wystawieniu zawodnik (B) przechodzi na koniec swojego rzędu, a na jego miejsce wchodzi zawodnik (A) (ryc.6). Wygrywa zespół, któremu uda się utrzymać ciągłość akcji i zmian przez dwie minuty.
Uwagi: Określamy sposób przebicia, sposób nagrania piłki, oraz sposób przemieszczania się. Możliwe jest wprowadzenie dodatkowego ćwiczenia po zejściu zawodnika ze środka (rozegrania).
9. Gra "Piłka do środkowego" I
Odmiana zabawy nr 8. Różnica dotyczy kierunku przemieszczenia się zawodnika środkowego, a mianowicie: po przebiciu za siatkę piłki zawodnik przebijający wchodzi na miejsce zawodnika środkowego, a zawodnik środkowy po rozegraniu piłki przemieszcza się do rzędu stojącego za siatką naprzeciwko (ryc.7).
Uwagi: Określamy sposób przebicia piłki i przemieszczenia się zawodnika środkowego. Możliwe jest zastosowanie dodatkowego ćwiczenia przy przemieszczaniu się.
10. Gra sprawdzająca umiejętności techniczne - minigra 2x2.
Wymiary boiska 3 x 4.5, wysokość siatki 2 m. Gra toczy się na czas, dozwolone są następujące sposoby wprowadzenia piłki do gry:
- wyrzut piłki od dołu,
- wprowadzenie piłki odbiciem górnym,
- zastosowanie zagrywki dolnej.
Po zakończeniu gry następuje rotacja całej drużyny o jedno miejsce w lewo. Wygrywa drużyna, która zwyciężyła w największej ilości gier.
- Bondarowicz M. (1995): Zabawy w grach sportowych. WSiP, Warszawa.
- Jagusz M., Haratym D. (1993): Gry i zabawy w nauczaniu piłki siatkowej. AWF Wrocław.
- Kłyszejko W. (1977): Formy ćwiczeń przygotowawczych i sportowych i sposobów ich zastosowania. W: Wybrane zagadnienia teorii sportowych gier zespołowych, red. K. Fiedelus, K. Hądzelek, W. Kłyszejko, T. Ulatowski. AWF Warszawa.
- Kulgawczuk R. (1994): Mini piłka siatkowa. Agencja Promo-Lider, Warszawa.
- Polowczyk A., Majkowski S. (1999): Siatkówka i minisiatkówka plażowa. PZPS, Warszawa.
- Szczepanik M.. Klocek T. (1998): Siatkówka w szkole. AWF Kraków.
Oceń artykuł:
Średnia ocena: 2.11Jeżeli nie posiadasz konta w naszej Akademii - założ je już dziś.